سالها پیش در کشور آمریکا، کمپانی بیمهی عمر به نام متروپولیتن بسیار علاقمند بود که در مورد طول عمر افراد تحقیق نماید. این کمپانی معتقد بود که صرفهی اقتصادی شرکت بیمهایاش در این است که افرادی را بیمه عمر نماید که طول عمر بیشتری دارند (و حق بیمهی طولانیمدت پرداخت مینمایند). به همین دلیل از متخصصان سلامت دعوت نمود تا در مورد این سؤال که «چه کسانی طول عمر بیشتری دارند» تحقیق نمایند.
بعد از تحقیقات چندین ساله فراوان پاسخ این سؤال چنین بود:افرادی که لاغرتر هستند طول عمر بیشتری دارند. تا آن زمان باور عمومی این بود که افرادی که چاق هستند سالمتر هستند، به همین علت نیز چاق بودن یک امتیاز به شمار میرفت. از آن زمان به بعد، افراد تمایل به کاهش وزن داشته و افرادی که لاغرتر هستند سالمتر به شمار میروند.
باید توجه داشت که در سلامت بدن موارد بسیار زیادی دخیل است و تنها لاغر بودن ملاک نمیباشد. و موضوع این که چه کسی سالمتر است بسیار پیچیدهتر از آن است که گفته شود تناسب اندام یعنی لاغری. طبیعی است که امروزه افراد به دلایل زیباییشناسی علاقمند هستند که تا حد امکان در محدودهی سالم وزن قرار گیرند. ولی همیشه این سؤال باقی است که چه اندامی متناسب است. باید در نظر گرفت که ترکیب و موقعیت استخوانها، عضلات و بافت چربی عمدهترین موارد مؤثر در شکل گرفتن اندام افراد میباشند. نقش استخوانها در این است که جثه را شکل میدهد، طول و پهنای استخوانها بسیار تعیین کننده هستند. بلندی قد، و بزرگ بودن استخوانها عمدهی تشکیل دهندهی یک جثهی بزرگ میباشند. در مورد عضلات باید ذکر شود که توزیع و حجم عضلات نیز بسیار مهم است. عضلات باید بسیار سالم و با توزیع حجمی متناسبی در بدن قرار گیرند.
برای مثال عضلات پا در صورتی که به خوبی تقویت شده باشند، میتوانند تناسب پاها را شکل دهند و مانند اینها.
بافت چربی متغیرترین مؤلفهی مؤثر بر اندام ما است. به طوری که میتوان آن را تغییر داد. در مورد بافت چربی باید توجه نمود که علاوه بر مقدار بافت چربی، توزیع آن در بدن نیز بسیار مهم است. مقدار و اندازهی بافت چربی توسط تعادل انرژی بدن قابل تغییر است و همگان در مورد آن اطلاع دارند. ولی در مورد توزیع چربی در بدن لازم است که مواردی چند را ذکر نماییم. مهمترین مطلب در مورد چگونگی توزیع چربی در بدن این است که بپذیریم چگونگی این توزیع عمدتاً ارثی است. یعنی این که تجمع چربی در شکم، پهلوها، پاها (پایین تنه)، باسن، سینه یا در پشت شانهها کاملاً ارثی است. برای مثال بسیاری از افراد در هنگام دریافت انرژی بالا، پایین تنهشان چاقتر میشود، در صورتی که بسیاری چاقی بالاتنه را تجربه مینمایند. این که به لحاظ سلامتی کدام نوع از چاقیها مضرتر میباشد به کنار، به لحاظ زیباییشناسی نیز جای بحث دارد.
برخی از افراد زیبایی اندام را لاغری بسیاری از اندامها و فربه بودن برخی دیگر از اندامها میدانند. برای مثال، بیشتر خانمها علاقمند هستند که پاها و شکم کم چربی داشته باشند ولی توزیع چربی در صورت، و سینههایشان کم نشود. به همین دلیل بسیاری از افراد به بحث لاغریها و یا چاقیهای موضعی روی میآورند که از نظر متخصصان سلامت و زیبایی بسیار بحث برانگیز است.روشهای متعددی وجود دارد که باعث لاغری برخی از اندامها شود و بافتهای دیگر را لاغر ننماید. البته باید دقت نمود که تمام تغییرات اتفاق افتاده در اندامها با استفاده از این روشها (مانند ویبره، ماساژ، ساکشن و مانند اینها) کوتاه مدت بوده و بافت چربی در این اندامها دوباره تشکیل خواهند شد (مگر این که دریافت چربی و انرژی روزانه محدود شود).
مطلب بسیار مهم این که هیچ نوع رژیم غذایی قادر نیست که چربیها را به صورت موضعی کاهش دهد یا افزایش دهد. بنابر این ممکن نیست که ما رژیم غذایی داشته باشیم که برای مثال شکم فرد را کوچک نماید ولی صورت را فربه نماید. در صورتی که رژیم کاهش وزن (محدود از نظر انرژی) دریافت شود تمام چربیهای بدن با هماهنگی و به صورت موزون کاهش خواهند یافت. البته کاملاً طبیعی است که بافتهایی که چاقتر هستند و چربی بیشتری دارند، مقدار بیشتری چربی از دست خواهند داد.
یکی از مهمترین راهکارهایی که باعث کم شدن بافت چربی بدن شده ولی باعث فربه بودن صورت و مانند اینهاست، این است که رژیم کاهش وزن به همراه فیبر و آب فراوان توصیه میشود. این رژیم علاوه بر این که بافتهای چاق را لاغر مینماید، باعث احتباس آب در بافتهایی مانند صورت شده و آنها را شادابتر مینماید.
سخن آخر این که تناسب اندام نسبی است و نسبت وزن بدن به قد یکی از مهمترین مؤلفههای مؤثر بر آن است. ولی توزیع چربی در بدن ژنتیکی بوده ولی میتوان آنرا تا حد زیادی تغییر داد که تغذیه مناسب و رژیمهای مخصوص میتواند این کار را انجام دهد.